مدح و مناجات با امام رضا علیه‌السلام
گر چه آلـوده تـن و نـامـه سـیـاه آمـده ام کن عـنـایت که به امـیـد نـگـاه آمـده ام حرمت کعبۀ عـشق و نگهت چـشم خـدا به طـواف حـرمت غـرق گـنـاه آمده ام خسته از سرکشیِ نفـس ز حق بی خبرم شب ظـلـمـانی ام و در پـیِ مـاه آمده ام نکـنـد روی بـگـردانـی و راهـم نـدهـی که به امـید نگـاه، این هـمه راه آمده ام همۀ حاجـت من دیـدن رخـسار شماست من بدین در، نه پیِ حشمت و جاه آمده ام همـۀ هـستی من اشـک غـم کـربـبلاست زان سبب محضرتان جامه سیاه آمده ام کربلا، کرب و بلا در دل ما ساخته است کـز غـمش با شـرر و شعلۀ آه آمـده ام |